Hoe wil je genoemd worden als je straks een kleinkind hebt? Heel vaak krijg ik deze vraag sinds mensen weten dat er in het gezin van mijn dochter binnenkort een kindje wordt geboren. Hun kindje. Voor mij en nog enkele grootouders in spé het eerste kleinkind. Wat zal het verwend worden.
Om mij heen zitten nog een paar jonge bijna-nonkels midden in hun blokperiode te hopen dat hun nieuwe rol als nonkel niet midden tijdens hun examen valt, zodat ze hun prioriteiten als nonkel meteen kunnen opnemen. En mijn lief kon op een kerstmarkt in Duitsland vorige maand een paar schattige babylaarsjes niet laten liggen.
Op mijn werk krijg ik elke dag de vraag of het al zover is en zelf heb ik voor de zekerheid het geluid van mijn gsm, dat meestal uitstaat wegens ‘irritant’, nu maar gewoon aangezet. De aanstaande overgrootouders en oudtantes, iedereen is uitkijkende en vol verwachting.
Uitkijken naar de komst van nieuw leven dat vanzelfsprekend ook aan mij zal verbonden zijn – het kindje van mijn kind.
Weet je nu al hoe je genoemd wil worden? vragen mensen me dan als ik daarop nogal vaag tot ontwijkend antwoord geef. De naam ‘bomma Berchem’ gaat al rond vanaf het moment dat het nieuws in de whatsappgroep waarin ik samen met mijn zussen zit (en we zijn met 8, incl de twee schoonzussen) bekend werd. Toegegeven dat ik deze naam zelf ook had kunnen verzinnen en het nog wel grappig vind als het over iemand anders zou gaan.
Op een begrafenis afgelopen weekend hoorde ik enkele kleinkinderen van de overledene liefdevol over opa Luc spreken. En toen wist ik het. Het maakt me eigenlijk niet uit. Zolang er in de naam maar die verbondenheid en liefde klinkt. Net zo goed als ik niet weet hoe mijn kleinkindje gaat heten, ik weet zelfs niet of het een jongen is of een meisje. Maar het maakt allemaal niet uit. Ik weet gewoon nu al dat ik er heel veel van zal houden en dat dat het belangrijkste is. Als mijn kleinkind op een dag opeens bomma Berchem zegt (want baby’s kunnen nl niet direct praten) of oma Margreet (in beiden zit iets van een leuke alliteratie) als het maar de positieve verbinding en een liefdevolle relatie laat zien.
Ondertussen zie ik mijn dochter moeder worden. Haar hele wezen bereidt zich voor op de komst van dat kleine van haar en haar man afhankelijke wezentje. En ik voel me trots. Trots op de mama die ik nu al zie dat zij zal zijn. Trots op hoe mooi zij samen uitkijken, voorbereiden en liefhebben. Wat maakt het uit hoe ik genoemd word. Ik ben bevoorrechte getuige van iets moois als nieuw leven. En ik zal op de zijlijn supporteren, bidden en er zijn als het nodig is.
En mijzelf kennende ga ik veel verhaaltjes vertellen.
Reactie plaatsen
Reacties
Zo mooi geschreven Margreet !
Het is inderdaad de verbondenheid in liefde die een naam verbindt 🤍
Oma met kleinkind , moeder met dochter ❤️
Voor altijd , zolang de Liefde groeit
❤️🩹
Ook al zijn kinderen en kleinkinderen soms ver weg ; ze blijven bij je ❤️🩹
Ik word er helemaal warm van. Vooral omdat we hier in dezelfde fase zitten. Ik wens jou veel zegen toe als bomma/oma!
Bij ons wordt het moeke.