Het is een koude avond begin december. Het is al donker als ik in de vroege vooravond door de stad fiets. De winkelstraat waar ik door kom is verlicht met kerstlichtjes en met een beetje verbeelding waan ik me in een kerstfilm in de donkere dagen voor kerst.
Er gebeurt van alles en niks tegelijk. Mensen doen nog een paar laatste inkopen, zijn onderweg van hun werk naar huis of misschien net andersom. De ene is nog sneller dan de andere. Terwijl de gewone winkels hun deuren sluiten, zijn de frituren, restaurants en cafés aan het voorbereiden om hun klanten te ontvangen. Ik fiets tussen alle drukte door. Het regent zacht, maar ik heb geen haast. Mijn gedachten zijn bij de gebeurtenissen in mijn leven, in mijn familie, in de wereld. Ik hoor en zie alles en niets tegelijk. Maar opeens trekt iets mijn aandacht. Iemand. Ergens aan de kant van de grote steenweg tegen het hek van een gesloten bedrijf, zit een oude man op zijn rollator. Hij maakt geluid en als ik dichterbij kom, hoor ik hem zingen. ‘Komt allen tezamen, jubelend van vreugde. Kom nu, o kom nu naar Betlehem’.
Hij zingt hard. Ik hoor hem over de straat heen. Niemand schenkt aandacht aan hem of zijn gezang. Zou ik de enige zijn die dit hoor? Of verbeeld ik me dit? Ik kom langzaam dichter bij en zie de man in zijn dikke jas zitten en hij blijft zingen. Hij ziet me, knikt naar me, maar stopt zijn lied niet.
Ik fiets langzaam verder door de drukte van mensen die als mieren heen en weer gaan , lopend, fietsend, steppend of met de auto. Van alle drukte om me heen, verstond ik niets, maar het lied van de man blijf ik horen.
Alsof het niet meer donker is om me heen, er geen mierennest van mensen meer heen en weer krioelt en bezig is met alles wat zij zinvol achten, alsof het niet meer regent, begint mijn hart mee te zingen. ‘Kom laten wij aanbidden die Koning.’ De man weet niet dat ik meezing. Of weet hij het wel?
Als ik thuiskom, is mijn hart licht. Het was niet licht toen ik vertrok. Het was net als dat koude donkere begin van de winteravond tot ik het lied hoorde zingen door die oude man. Het al eeuwenoude lied dat me weer leerde: ‘Hoe je je ook voelt, zing voor die Koning dan wordt het licht in het donker.’
Reactie plaatsen
Reacties
Mooi geschreven, alsof ik er bij was... 🎶🎵♥️🙏