On the path to freedom

Het is vijf jaar geleden dat mijn verhalenbundel 'Mozaïek, over-leven in en na prostitutie, uitbuiting en mensenhandel' van de drukpersen rolde.  Ondertussen heeft het boek al een verkoop gekend en kwam het in 2023 zelfs in handen van koningin Mathilde die me er een mooie brief over stuurde.  Onlangs kwam het in een tv-programma voorbij waar een van de deelnemers van het programma 'Taboe' het zat te lezen. Het boek gaf de aanleiding voor Hilbrand Rozema van het Nederlands Dagblad om er in 2020 een column over te schrijven. Op 15 maart 2025, bij de jubileumviering van 15 jaar Cherut kreeg ik de kans om de Mozaïek een nieuwe boost te geven en opnieuw onder de aandacht te brengen. Want in de vijf jaar is de inhoud van de verhalen nog steeds actueel en blijft het belangrijk om de mensen te laten weten wat er echt gebeurt.

De plaats van afspraak is het Stadsmagazijn in Antwerpen. Aan de overkant houdt de cafébaas zijn kroeg Mallebabbe open. De naam verwijst naar de dame van plezier uit de tekst van Boudewijn De Groot en Rob de Nijs.  In de straten erachter ligt het Schipperskwartier dat al eeuwen doorgaat met zijn activiteiten. De prostitutie wordt hier  als normaal beschouwd en het verdienmodel erachter komt meer dan een per persoon per activiteit ten goede. Zo lijkt het.

'Ik weet wat ik aan je heb!' zei ze tegen me. Ik staarde naar het water bij het MAS*, waar we samen zaten te praten. Het water was rimpelloos glad en ik zag de museumtoren weerspiegeld in het wateroppervlak. Alsof het een foto was zo helder kon ik de contouren van de toren zien.

Er waren eens een koning en een koningin. Ze waren heel gelukkig met hun mooie paleis, hun goede onderdanen. Het meest gelukkig waren ze met hun prachtige dochter. Hun dochter was hun prinses. Ze was ook de kroonprinses. Dat betekende dat ze later de koningin van het land zou worden.

Hoe wil je genoemd worden als je straks een kleinkind hebt? Heel vaak krijg ik deze vraag sinds mensen weten dat er in het gezin van mijn dochter binnenkort een kindje wordt geboren. Hun kindje. Voor mij en nog enkele grootouders in spé het eerste kleinkind. Wat zal het verwend worden.

Gedachten tuimelen over elkaar als ik het advies hoor dat me gegeven wordt. Geen hoop geven aan iemand die ik als hulpverlener begeleid, voelt voor mij hetzelfde als geen boterham geven aan je kind dat honger heeft.