-
Looking for a home for Nina
Ik ken haar nu twee maanden. Ik bewonder haar moed en dapperheid. Moed om elke dag opnieuw positief te bekijken.
-
Eindejaarsboodschap(-pen)
‘Madame!’ Terwijl ik redelijk gehaast de straat oversteek om net voor de lunch nog even brood te gaan halen, houdt een vrouwtje me midden op de weg tegen. Ik schat haar ouder in dan ze later blijkt te zijn, maar wellicht heeft het verhaal van haar leven er veel mee te maken. Ze duwt een bordje onder mijn neus waarop staat dat ze geen eten heeft, haar dochter ziek is en haar man gesneuveld is in een oorlog ergens. Ik…
-
Looking for a home for Nina ‑2
10 december – Dag van de Mensenrechten Het is alweer december. Met een snelheid die ik bijna niet kan volgen, gaan de jaren voorbij. Verwonderd kijk ik terug naar het jaar dat achter me ligt. Waar ik me vorig jaar rond deze tijd afvroeg hoe het zit met mensenrechten en hoe basisrechten voor ieder mens geen vraag zouden moeten zijn, bedenk ik me nu dat er in het afgelopen jaar niet veel verbetering is gekomen. Hoewel er hier en daar…
-
Don’t trust anyone
‘Margaret can you please…?’, hoor ik haar aan de andere kant van de telefoon een gesprek met mij beginnen. Even later volgt er een fotootje via whatsapp van een brief die ze niet begrijpt. Ze is gefrustreerd dat ze niet kan zien of een brief wel of niet belangrijk is en vraagt me om dat even na te gaan. Ik doe het voor haar. ‘Geen probleem deze keer’, zeg ik. ‘Dit is gewoon reclame voor internet.’ ’ Oh, dus ik…
-
(On-)mogelijke dromen
Het is aan het einde van de middag als ze nog even binnenkomt in de office van Cherut. Het is lang geleden dat ik haar heb gezien en ik reageer verrast: ‘Zo tof om je weer te zien!’ Ze beantwoordt het met een stralende lach. Het gaat goed met haar. Ze heeft werk in de thuiszorg. Elke dag helpt ze een gezin met huishoudelijke taken, boodschappen, op de kindjes passen. Terwijl ze vertelt hoe ze het vindt in haar eerste…
-
Niets is wat het lijkt
Het regende tijdens de paar vakantiedagen die ik in Spanje doorbracht. Het hield me niet tegen om gewapend met een roze paraplu toch maar naar buiten te gaan. Op zoek te gaan naar de verhalen van de oude Middeleeuwse stad waar ik te gast was. Deze keer niet uit op de verhalen van mensen, tenzij mensen uit het verleden die hun erfenis hadden achtergelaten in de oude stenen en steegjes, mythes en tradities. Toch zag ik hem wel zitten en…
-
Dagboek van een huisje
Elke dag hoopte ik dat je zou komen. Ik had al lang gezien dat jij mij zocht. Jij en ik… dat klopte voor mij meteen, maar jij had tijd nodig, tijd om mij te vinden en eerst even helemaal mis te zijn. Geeft niet, dacht ik, geef haar maar een beetje tijd. Ik heb tijd, ik sta hier al een tijdje namelijk. Mijn eigen verhaal begint in 1912, de tijd waarin jouw grootouders net of nog niet geboren waren. Een…
-
Treasures
Als ik in de spiegel kijk, zie ik iemand die lelijk is. Ik schrik van haar plotse eerlijke woorden. Ze vertelt huilend hoe ze aan zichzelf is gaan twijfelen. Nog nooit hoorde ze van iemand dat ze mooi is en de moeite waard om voor te vechten. Ik hoor een pijn die van diep van binnen eindelijk de kans krijgt om via haar woorden naar buiten te ontsnappen. Ik begrijp dat ik haar deze woorden moet laten uitspreken tot ze…
-
Je was nog maar vijf
-
Zie je mij?
Het ergste aan mijn dakloosheid vind ik dat de mensen mij niet zien….’ (een anonieme dakloze in Antwerpen) Ik zie jouIk zit hier elke dag. Maar het kan dat jij dat nog niet gezien hebt. Ik begrijp dat wel. Het is ook zo’n drukke en vreemde tijd voor jou. Er zijn periodes geweest dat je niet buiten mocht komen omdat je in quarantaine zat of in een (semi-)lockdown. En dan opeens mag je weer alles en moet je de verloren…
