-
Looking for a home for Nina
Ik ken haar nu twee maanden. Ik bewonder haar moed en dapperheid. Moed om elke dag opnieuw positief te bekijken.
-
Don’t trust anyone
‘Margaret can you please…?’, hoor ik haar aan de andere kant van de telefoon een gesprek met mij beginnen. Even later volgt er een fotootje via whatsapp van een brief die ze niet begrijpt. Ze is gefrustreerd dat ze niet kan zien of een brief wel of niet belangrijk is en vraagt me om dat even na te gaan. Ik doe het voor haar. ‘Geen probleem deze keer’, zeg ik. ‘Dit is gewoon reclame voor internet.’ ’ Oh, dus ik…
-
(On-)mogelijke dromen
Het is aan het einde van de middag als ze nog even binnenkomt in de office van Cherut. Het is lang geleden dat ik haar heb gezien en ik reageer verrast: ‘Zo tof om je weer te zien!’ Ze beantwoordt het met een stralende lach. Het gaat goed met haar. Ze heeft werk in de thuiszorg. Elke dag helpt ze een gezin met huishoudelijke taken, boodschappen, op de kindjes passen. Terwijl ze vertelt hoe ze het vindt in haar eerste…
-
Niets is wat het lijkt
Het regende tijdens de paar vakantiedagen die ik in Spanje doorbracht. Het hield me niet tegen om gewapend met een roze paraplu toch maar naar buiten te gaan. Op zoek te gaan naar de verhalen van de oude Middeleeuwse stad waar ik te gast was. Deze keer niet uit op de verhalen van mensen, tenzij mensen uit het verleden die hun erfenis hadden achtergelaten in de oude stenen en steegjes, mythes en tradities. Toch zag ik hem wel zitten en…
-
Dagboek van een huisje
Elke dag hoopte ik dat je zou komen. Ik had al lang gezien dat jij mij zocht. Jij en ik… dat klopte voor mij meteen, maar jij had tijd nodig, tijd om mij te vinden en eerst even helemaal mis te zijn. Geeft niet, dacht ik, geef haar maar een beetje tijd. Ik heb tijd, ik sta hier al een tijdje namelijk. Mijn eigen verhaal begint in 1912, de tijd waarin jouw grootouders net of nog niet geboren waren. Een…
-
Treasures
Als ik in de spiegel kijk, zie ik iemand die lelijk is. Ik schrik van haar plotse eerlijke woorden. Ze vertelt huilend hoe ze aan zichzelf is gaan twijfelen. Nog nooit hoorde ze van iemand dat ze mooi is en de moeite waard om voor te vechten. Ik hoor een pijn die van diep van binnen eindelijk de kans krijgt om via haar woorden naar buiten te ontsnappen. Ik begrijp dat ik haar deze woorden moet laten uitspreken tot ze…
-
Je was nog maar vijf
-
Zie je mij?
Het ergste aan mijn dakloosheid vind ik dat de mensen mij niet zien….’ (een anonieme dakloze in Antwerpen) Ik zie jouIk zit hier elke dag. Maar het kan dat jij dat nog niet gezien hebt. Ik begrijp dat wel. Het is ook zo’n drukke en vreemde tijd voor jou. Er zijn periodes geweest dat je niet buiten mocht komen omdat je in quarantaine zat of in een (semi-)lockdown. En dan opeens mag je weer alles en moet je de verloren…
-
Verbinding in coronatijd
Ze belde me. Sinds een paar weken werkte ik net als iedereen via telewerk vanuit mijn home-office.In de praktijk van mijn werk als hulpverlener van mensen die grotendeels niet mijn taal spreken, niet altijd de beschikking tot een stabiele internetverbinding hebben en vooral nood aan een persoon die even luistert, beschikbaar is al is het met een arm om de schouder en een zakdoek voor de tranen, is telewerken meer dan een uitdaging. Dat merkte zij ook. ‘Wanneer ga je…
-
Coronabeelden – 2
27 maart 2020 Ik vraag me af hoe hij er uit ziet. Ik kan hem alleen horen. Ergens uit een kamer, door een raam in de blokken achter mijn huis hoor ik hem huilen. Hard, intens huilen. Het begon met een zachte snik, een schrik, een .…‘het is niet waar???!!’- uithaal die overging in hard huilen, huilen van diep verdriet. Een schok. En hij gaat door. Aan zijn stemgeluid te horen is het een volwassen man. Een veertiger? En aan…
