On the Path to Freedom
  • Looking for a home for Nina ‑2

    10 decem­ber – Dag van de Men­sen­rech­ten Het is alweer decem­ber. Met een snel­heid die ik bij­na niet kan vol­gen, gaan de jaren voor­bij. Ver­won­derd kijk ik terug naar het jaar dat ach­ter me ligt. Waar ik me vorig jaar rond deze tijd afvroeg hoe het zit met men­sen­rech­ten en hoe basis­rech­ten voor ieder mens geen vraag zou­den moe­ten zijn, bedenk ik me nu dat er in het afge­lo­pen jaar niet veel ver­be­te­ring is geko­men. Hoe­wel er hier en daar…

  • Hoop

    ‘Ik leef met hoop!’ Lachend wijst ze naar het black­board in ons kan­toor. Weet je nog dat je het woord ‘Hope’ opschreef toen ik me zo slecht voel­de? vraagt ze. ‘Ja en toen schreef jij  ‘Shpres’  in het Alba­nees.’ De dagen erna vul­de het bord zich als van­zelf met het woord ‘hoop’ in zoveel talen. Hon­gaars, Roe­meens, Spaans, Por­tu­gees, Frans, Ara­bisch. ‘Alles komt goed!’ ‘Ik leef met hoop!’ Een zin die ze uit­spreekt mid­den­in de wan­hoop van het ver­haal van…

  • Don’t trust anyone

    ‘Mar­ga­ret can you plea­se…?’, hoor ik haar aan de ande­re kant van de tele­foon een gesprek met mij begin­nen. Even later volgt er een fotootje via whats­app van een brief die ze niet begrijpt. Ze is gefrus­treerd dat ze niet kan zien of een brief wel of niet belang­rijk is en vraagt me om dat even na te gaan. Ik doe het voor haar. ‘Geen pro­bleem deze keer’, zeg ik. ‘Dit is gewoon recla­me voor inter­net.’ ’ Oh, dus ik…

  • Treasures

    Als ik in de spie­gel kijk, zie ik iemand die lelijk is. Ik schrik van haar plot­se eer­lij­ke woor­den. Ze ver­telt hui­lend hoe ze aan zich­zelf is gaan twij­fe­len. Nog nooit hoor­de ze van iemand dat ze mooi is en de moei­te waard om voor te vech­ten. Ik hoor een pijn die van diep van bin­nen ein­de­lijk de kans krijgt om via haar woor­den naar bui­ten te ont­snap­pen. Ik begrijp dat ik haar deze woor­den moet laten uit­spre­ken tot ze…

  • Maria

    Par­man­tig zet hij zijn eer­ste stap­jes. ‘Goed zo!’ wordt er enthou­si­ast geroe­pen door ver­schil­len­de men­sen in ons inloop­huis die adem­loos toe­kij­ken hoe hij zijn ene voetje voor het ande­re zet. Wan­ke­le eer­ste stap­jes. Het gezicht­je straalt als hij de blije ogen van zijn mama ziet. Elke dag zet hij zijn stap­jes ste­vi­ger en wordt de lach stra­len­der. Het doet me den­ken aan de dag dat zijn mama Cherut bin­nen­kwam, in de herfst van vorig jaar. Dak­loos en hoog­zwan­ger. In de…

  • Wie luistert er naar mij?

    Stil zit ze naast me. Ze heeft zich erbij neer­ge­legd dat ik van­daag het woord zal voe­ren en ze zou pro­be­ren om niet te veel te onder­bre­ken. Nor­maal is ze niet stil. Ze is een open, goed­lach­se vrouw. Als ze vro­lijk is, straalt ze. Als ze boos is, zie je het ook op haar gezicht. Stil, maar ik zie dat ze van­bin­nen alles­be­hal­ve stil is. Het is nu al de vier­de keer in zes weken tijd dat ze in de…

  • Kleine vogel

    Je bent net een kleine vogel Gevallen uit het nest En het liefst kroop je meteen weer in je schulp En je kunt nog lang niet vliegen Ook al doe je zo je best En al zwijg je nu, ik hoor - je roept om hulp

  • Walk for Freedom

    Ja, ik ga ook mee met de ‘Walk for Free­dom’. Al een paar weken speelt de gedach­te in mijn hoofd. De ene keer ben ik hele­maal van plan mee te doen, dan weer is er de hope­lo­ze drem­pel omdat iets in mij niet mee wil doen aan het mezelf in de pic­tu­re zet­ten om een sta­te­ment te maken. Mis­schien blijf ik beter wat op de ach­ter­grond. Mis­schien is dit iets wat een ander veel beter doet. Dat laat­ste vond ik…

  • Geliefde dochter

    Ze had jaren gewerkt als pros­ti­tu­ee. Gedwon­gen pros­ti­tu­ee. De man, van wie ze dacht dat hij van haar hield, ver­kocht haar dage­lijks aan ande­re man­nen. Op de straat in haar thuis­land, ach­ter de ramen in ver­schil­len­de West-euro­pe­se lan­den, en de laat­ste jaren in die ene kamer in hun eigen huis. Dag na dag, man na man, ver­krach­ting na ver­krach­ting… Ze deed het, ze was gepro­gram­meerd om dit te doen en kon zich­zelf niet zien als meer dan dat. Ze deed…