‘Hal­lo, spre­chen Sie Deutsch bit­te?’ Ik kijk op uit mijn gepeins tij­dens mijn wan­de­ling naar mijn auto die op de Schel­de­kaai­en staat. Ik rea­geer met ’ ja, ein wenig. Aber ich ver­ste­he Sie gut!’ ‘Amen, danke Jes­us’ is zijn reac­tie als hij ziet dat ik hem begrijp. Dan ver­telt hij mij dat hij uit Mol­da­vië komt samen met zijn vrouw, die hij op het sta­ti­on heeft laten wach­ten en zijn kin­de­ren. Zijn oud­ste zoon Ema­nu­el staat naast hem. ‘Bit­te,…